*من از تمام آدم‌هایی که بوی عطر خوبشان را توی آسانسور جا می‌گذارند تشکر می‌کنم* .
از تمام انسان‌هایی که موقع برخورد با دیگران لبخند می‌زنند، از تمام کسانی که تو روزهای بارانی، دست همسر خود را موقع قدم زدن می‌گیرند. تشکر می‌کنم.
همهٔ این‌ها باعث می‌شود شهر زیباتر شود. اصلاً هم خجالت ندارد. شهر را با دلبری هایتان زیبا کنید.
از تمام کسانی که تو خیابان آشغال نمی‌ریزند تشکر می‌کنم. آن‌هایی که به حیوان‌های گرسنه غذا می‌دهند. با درخت‌ها و طبیعت، با باد و باران، با ستاره‌ها و ابرها حرف می‌زنند. کاشتن گل و گیاه را دوست دارند، رودخانه‌ها و دریاها را آلوده نمی‌کنند.
تمام کسانی که تلاش می‌کنند با رفتارشان در جهت فرهنگ سازی برای دیگران الگو باشند. تمام کسانی که ورزش می‌کنند.
کسانی که مهربانند و مهربانی را گسترش می دهند آن‌هایی که کتاب می‌خوانند و خواندن را به همه توصیه می‌کنند.
آن‌هایی که وجدان کاری دارند.
آن‌هایی که برای گسترش علم و دانش و آگاهی کوشا هستند.
آن‌هایی که از بیمارها مراقبت می‌کنند.
آن‌هایی که مواظب یتیمان و بی سرپرستان هستند.
آن‌هایی که تلاش می‌کنند مشکلی را حل کنند.
کسانی که با خوشحالی دیگران شاد می‌شوند.
خلاصه ی کلام اینکه “انسان” هستند
و “انسانیت” را سرمشق خودشان قرار داده اند.
و اگر کسی تا حالا از شما تشکر نکرده،
من از همهٔ شما تشکر می‌کنم که دنیا را به جای بهتری تبدیل می‌کنید.
بیایید از هم به خاطر کارهای قشنگمان تشکر کنیم.
دست به دست هم بدهیم و مراقب این سیاره ی زیبایمان باشیم.
من سید رمضان محسن پور به سهم خودم از شما به عنوان: یک الگو و یاری رسان برای بهزیستن جامعه *سپاسگزارم*🌸
*زمین شعبه ی دیگری ندارد*
